"ใดสื่อ - อันเสรี?"

"เสรี" ที่ใจตน
ที่ตาค้น ที่มือเขียน
มิใช่เพียงใฝ่เวียน-
วนเอ่ยอ้างนาม "เสรี"

มิพรั่น ต่ออำนาจ
อันอุกอาจ อันกาลี
มิคร้าม มิไยดี
ต่ออามิสอันยวนใจ

"เสรี" ที่จะท้า
มิว่าฟ้า ฤาดินใด
และมิใช่ "อำเภอใจ"
หากคือ "ไท" และคือ "ธรรม"

ใช่ "ธรรม" ที่ท่องบ่น
เพียงเชิดตนให้เด่นล้ำ
พร่ำเพ้ออยู่งึมงำ
ล่อลวงโลกตะลึงลาน

"ธรรม” คือ "สัจพจน์"
มิเลี้ยวลดตามโมงกาล
"ธรรม" คือ "อุดมการณ์"
อันเทิดแด่ประชาไท

"ธรรม" คือ "จรรยาบรรณ"
อันยึดมั่นประจำใจ
เป็นเกราะอันคุ้มภัย
ให้หยัดท้ามวลสามานย์

นี้จึงคือ "สื่อมวลชน"
คือนามคนผู้ทนทาน
ต่อโลก แลต่อกาล
ต่อแสนล้านทุรภัย

"สื่อ" ใดคง "เสรี"
มิเปลี่ยนสี มิแปรไป
มวลผองประชาไท
ย่อมจดจารชั่วกาลกัลป์

เฉก "สื่ออันเสรี"-
ใดร้อยสีไปวันวัน
แม้นามเชิดเลิศอนันต์
ย่อมไร้ค่ากว่าไร้นาม



"ใดสื่อ - อันเสรี?"
7 มีนาคม 2550


หมายเหตุ
เผยแพร่ครั้งแรกใน "ใดสื่อ - อันเสรี?"
คอลัมน์ "บังเอิญคิด", เวบไซต์ประชาไท
เมื่อวันที่ 12 มีนาคม 2550