"สามัญนาฏกรรม"

- - - - - - - - - - โ ห ม โ ร ง - - - - - - - - - -


"สักวันหนึ่งเมื่อดอกไม้บานสะพรั่ง
สักวันหนึ่งคนจริงจังจักหลากหลาย
สักวันหนึ่งคนดีดีทั้งหญิงชาย
จักเกิดขึ้นมากมายในแผ่นดิน"

(ไม่ทราบนามผู้ประพันธ์)


- - - - - - - - - ดิ ง- ดิ ง- ด่ อ ง - - - - - - - - - -


ยี่สิบปีผ่านไป(ไวจนไม่รู้สึกรู้สา)...


เราคือ "ผู้ใช้บริการ"
มหาวิทยาลัยคือทางผ่านอันแหว่งวิ่น
เราเพียงมาซื้อความรู้ไปหากิน
อย่าให้ดิ้นรนไปกว่านี้เลย


จึงเห็นคนโกงกินแล้วอึ้งอ้ำ
เห็นคนดีถูกกระทำแล้วชาเฉย
เห็นแผ่นดินถูกล้างผลาญแล้วละเลย
ก็มาเรียนเฉย-เฉย เข้าใจมั้ย?


เข้าใจมั้ย! มาเรียนต้องเขียนอ่าน
ก็เพื่อเงินเพื่องานที่หวังไว้
เพียงเท่านี้ – แค่นี้…แทบขาดใจ
อย่ามาหวังอะไรกับตัวฉัน


วะ! บอกแล้ว- - -เราคือ “ผู้ใช้บริการ”!!
มหาวิทยาลัยคือทางผ่านก็เท่านั้น
จะปิดตาปิดหูไม่รู้กัน
ไม่กี่ปีตัวฉันก็ลาไป…



- - - - - - - - - ธ ร ณี ก ร ร แ ส ง - - - - - - - - - -


จึงวันนี้คนดีดีต้องกลืนกล้ำ
วันนี้คนระยำจึงหลากหลาย
ข้างนักศึกษา ประชาชน และฝูงควาย
ก็ลืมสิ้นทั้งดอกไม้และแผ่นดิน



- - - - - - - - - ผี ฟ้ า เ อ ย - - - พ ว ก เ ร า เ ต้ น รำ - - - - - - - - - -


"สามัญนาฏกรรม"
(2541)