"นิราศรัฐ ก.ไก่"

กาลหนึ่ง ณ รัฐ ก.ไก่
อันเป็นประชาธิปไตยอย่างยิ่ง
ประชาชีล้วนรักสงบจริง-จริง
บ้านเมืองแน่นิ่งมานานครัน

อย่าว่าแต่รัฐประหาร
มิเคยมีเรื่องร้าวฉานให้พรึงพรั่น
ประชาชาติต่างเป็นสุขพอ-พอกัน
ใต้ร่มเงาคำขวัญ "ประชาธิปไตย"

ตลอดมามิเคยเสียเลือดเนื้อ
สามัคคีเอื้อเฟื้อผู้ดี-ไพร่
14 ตุลาฯ – 6 ตุลาฯ ล้วนห่างไกล
พฤษภาฯ เป็นฉันใด – ไม่เคยมี!



บัดดลยักษาก็มาเกิด!
บัดเดี๋ยวระเบิดก็ครืนครั่น!
บัดโน้นเมืองทั้งเมืองเกิดอัศจรรย์!
ยักษ์จับกินเสียอย่างนั้นหน้าไม่อาย!!

บังเกิดเหล่าสมุนยักษ์คึกคักครื้น
จับแผ่นดินเคี้ยวกลืนอย่างมักได้
ใครหาญล้วงคอขับบังคับคาย
มันจับหม่ำเอาง่าย-ง่ายบัดเดี๋ยวนั้น!!

ผู้คนร้อยทั้งร้อยมิเคยเห็น
ล้านทั้งล้านเคยอยู่เย็นเป็นแม่นมั่น
เมืองทั้งเมืองไร้ยักษามาชั่วกัลป์
ขมุบขมิบรำพัน --- "…ฤาฝันไป?"

จึงร้อยใจล้านใจเป็นพวงมาลี
เสี่ยงหาผู้มากบารมีมาสวมใส่
ตั้งอธิษฐาน---แม้นใครหาญปราบยักษ์ร้าย
เอาอะไรไปแลกก็ยอมแล้ว…


(สาธุ…)


พวงมาลีลอยรี่ระรี้ระริก
มหาชนเร่งยิก-ยิกอยู่เจื้อยแจ้ว
กะพริบหนึ่งจากเวหามาวับแวว
คล้ายขานว่า "…ได้ยินแล้ว ใจเย็นเย็น"

บัดนั้น อสุนีกัมปนาท!
ไพเราะดั่งสายฟ้าฟาดความทุกข์เข็ญ
เหมือนถูกน้ำร้อนสาดสิ้นหนาวเย็น
เป็นบุญเมืองอยู่จนเห็น "ปฏิวัติ"!!

สงบ สะอาด ง่าย งาม…
ไร้ตะคอกคำราม ไร้ขบกัด
เจริญหู เจริญตา สารพัด
ควรยึดถือปฏิบัติกันสืบไป

มหาชนล้านทั้งล้านเบิกบานทั่ว
(มีแต่พวกคิดชั่ว-ชั่วที่ร่ำไห้)
อืม… คุ้มแล้วแหละหนา "ประชาธิปไตย"
ยักษาลี้ภัยอยู่ไกลลับ

เสียดายทำไม – รัฐธรรมนูญ?
เดี๋ยวก็ได้มานอนหนุนอีกฉบับ
เดี๋ยวฉีกอีก ก็ได้อีก จนเกินนับ
ถมทับเป็นปุ๋ยประชาธิปไตย

ได้มาง่าย ก็ฉีกง่าย สบายบรื๋อ
"ความสงบ" สิหาซื้อกันไม่ได้
("พวกนั้น" ยังร่ำไห้ปิ่มจะขาดใจ
ยังกับเอาเลือดเนื้อใครไปแลกมา)

อืม… หากมีประชาธิปไตยคือมียักษ์
สู้รักจะไม่มีเสียดีกว่า
อีกสิทธิ เสรี บลา-บลา-บลา…
ฤาจะสู้หรรษาสามัคคี



ครานั้น ณ รัฐ ก.ไก่
มหาชนพลันพร้อมใจหลับตาปี๋
สงบนิ่งพิงกันเป็นอันดี
ไว้อาลัยสิทธิ์ เสรี ประชาธิปไตย

(ไชโย!)



"นิราศรัฐ ก.ไก่"
(2 เมษายน 2550)

หมายเหตุ
เผยแพร่ครั้งแรกใน "นิราศรัฐ ก.ไก่"
คอลัมน์ "บังเอิญคิด", เวบไซต์ประชาไท
เมื่อวันที่ 4 เมษายน 2550