แด่ "ความตายที่เป็นอื่น"

ที่ตายก็ตายเกลื่อน!!
ที่แชเชือนก็เบือนบัง
ที่แค้นก็คุ้มคลั่ง
ที่เจ็บฝังก็คั่งคุ

เพื่อ "ไทย" และเพื่อ "ชาติ" ?
เพื่ออำนาจเหนือมาตุ-
ภูมิใด – ใครบรรลุ
เหนือกองเลือดละเลงไว้?

ยิ่งฆ่าก็ยิ่งคลั่ง!
ยิ่งชิงชังยิ่งปราชัย!
ยิ่งปราบก็ยิ่งไป!
ก็ยิ่งหายนะนัก!!

กี่กาล – ตำนานเดือด
กี่กองเลือดจึงประจักษ์
กี่ร่ำไห้ – อาลัยรัก
อัตตาหนักจึงผ่อนเบา?



หลังม่าน - ตำนานฆ่า
ลำน้ำตายังร้อนเร่า
"ความตาย" ไม่เคยเบา
ไม่เคย "เขา" – ไม่เคย "ใคร"

พ่อหนูเป็นทหาร
โอย…ผัวฉันเป็นครูใหญ่
ลูกฉันจะเป็น "ใคร"
ก็ตายไปไม่ต่างกัน!!

ท่ามกลางเสียงโห่ร้อง
ประกาศก้องเป็นคำขวัญ
"รักไทย" ยิ่ง "ชีวัน"
ชะ!! ลูกฉันหรอกที่ตาย!!!

ตายตกกี่หมื่นพัน?
กี่ "ชีวัน" สังเวยใคร!!!



แด่ "ความตายที่เป็นอื่น"
(31 ตุลาคม 2547)




หมายเหตุ:
เผยแพร่ครั้งแรกบนเสื้อยืดรณรงค์ ดับไฟใต้ด้วย "สันติ"
พฤศจิกายน 2547, เชียงใหม่