วันอาทิตย์ที่ 7 มิถุนายน พ.ศ. 2552
..ยังจะเหลือความเคลื่อนไหวใดปรากฏ?
-๑-
กาลเปลี่ยนจนใจแปร
เคยแยแสก็หมิ่นหยาม
เคยเข่นก็เห็นงาม
เคยเข็ดขามก็เออออ
ที่ทายท้าเมื่อคราก่อน
ก็โอนอ่อนยวบระย่อ
ที่เคียดแค้นจนขื่นคอ
ก็ว่าพอจะอภัย
เคยเดินเคียง 'ประชาชน'
ก็เหลือทนจะเดินใกล้
ก็หยามหมิ่นไยไพ
เป็นฝุ่นทรายเสนียดเมือง
เคยต่อตี 'อยุติธรรม'
ก็ร่ายรำเป็นหางเครื่อง
บ้างโดดเด่นเป็นฟันเฟือง
สิ้นแค้นเคืองกระดากอาย
เคยเพรียกหา 'สิทธิ์-เสรี'
หันมาชี้แยกดี-ไพร่
เคยเห็นค่า 'ประชาธิปไตย'
นิยามใหม่กันมันเมา
-๒-
..ยังจะเหลือความเคลื่อนไหวใดปรากฏ?
ใบไม้เคยแดงสดก็เหลืองเฉา
ที่ชูทวนทนทานมานานเนา
ก็คุกเข่าอันเร่าร้อนอย่างผ่อนคลาย
กำเนิดใหม่ - ปณิธานกวี
สิ้นกันทีที่ใฝ่ฝันตะวันฉาย
เวทนาศพลำนำกองกล่นกลาย
รอวันย่อยสลาย -- เป็นชาติพลี
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)