วันพฤหัสบดีที่ 9 สิงหาคม พ.ศ. 2550
"แด่ เจริญ วัดอักษร"
แล้วดาวก็ก็ร่วงอีกดวงหนึ่ง
คล้ายจะตอกย้ำว่าไม่มีวันไปถึง
สังคมที่หวังที่คอย...
ฟ้าดำคล้ำกร้าว
อสุนีดับดาวร่วงผล็อย
แหลกยับลับลอย
ฝากแผลฝังรอยบนแผ่นดิน
เมฆฝนหม่นฟ้า
จะท่วมทับหยาดน้ำตาเราสิ้น?
กู่ตะโกนร่ำไห้ไร้คนยิน
ลาลับก็ดับสิ้น---อีกครั้ง?!
ทะเลสะอื้น...
พลันผืนทรายฟองคลื่นฟื้นคลั่ง
ในเสียงซัดสาด - - -
คล้ายเสียงตวาดก้องดัง
คล้ายเสียงฝากสั่ง
เถิด, ความตายเขายังจะปลุกคน!!
"แด่ เจริญ วัดอักษร"
(มิถุนายน 2547)
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น