วันพฤหัสบดีที่ 9 สิงหาคม พ.ศ. 2550
...ฝันร้ายของ "วีรบุรุษ"
หลับเถิดเสรีชน...
อย่ายอมทนลุกฟื้นฝืน
ดาบ หอก กระบอกปืน
มิเท่าคลื่นแห่งมายา...
(ดัดแปลงจากบทกวีของ "รวี โดมพระจันทร์")
มายาเพียงเท่านั้น
ละลายฝันจนมัวพร่า
มายาแห่ง "ราคา"
…ของชีวิตและเส้นทาง
ฉุดดึงตกกระได!
พลอยโจนไปในหุบกว้าง!!
ฝันเลือนไปในเส้นทาง!!!
ก่อนละลายกับสายลม!!!!!
เคยจะปีนไปเปลี่ยนฟ้า
เด็ดดาวมาให้คนชม
จะชะล้างความขื่นขม
โลก – สังคมโสมมมวล
พลันต้องมาพรากฝัน
หลงคืนวันพลิกผันผวน
หลงร่างแหอันแปรปรวน
...โอ้มายา ...โอ้ดวงใจ
โลกเปลี่ยนหรือเราเปลี่ยน?
ถกวนเวียนแล้วร่ำไห้
เหมืนไขว่คว้ามาเท่าไร
ยิ่งหลงทิศยิ่งผิดทาง
ผวาตื่นขึ้นกลางดึก!
วูบสำนึกช่างอ้างว้าง
คล้ายแว่วใครครวญคราง
ทวงสัญญา "ฟ้าสีทอง..."
......
หลับเถอะ, ไม่เป็นไร
อย่าหวั่นไหว อย่าขุ่นหมอง
เพียงฝันเก่าเศร้าทำนอง
อย่าละอาย อย่าจดจำ
...ฝันร้ายของ "วีรบุรุษ"
(2545)
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น