"ขมาวีรชน"

นับวันยิ่งห่างไกลปณิธาน
อุดมการณ์พลัดหล่นอยู่หนไหน?
พ่ายแพ้เล่ห์กลฉ้อฉลใด?
ฤาเพียงพลั้งพลาดไป -- ในวันวาน?

หวังใดปฏิญาณจะไปสู่
ครั้งประกาศคำ "กอบกู้" ห้าวหาญ?
"ชาติ" ใดหนอก่อเกื้ออุดมการณ์?
ฤานี้คือปณิธานมานานนม?

อ้างเอ่ย "เพื่อประชาชน" เมื่อหนหลัง
วันนี้ยังหวังใจจะได้สม?
ถ้อย "ประชาธิปไตย" ในคารม
ยังเก็บกลืนไว้ชื่นชม - ฤาถ่มคาย?

ฟากฟ้าฝั่งใดที่ใฝ่ฝัน?
"แสงทอง" ใดกันที่ปีนป่าย?
สิทธิ์ - เสรี สิ้นมนต์ขลังพังทลาย?
ปณิธานเลือนหาย - บิดผัน?


…..


คุกเข่า - ขมาวีรชน
ผู้พลีตน - ผู้เป็นต้นธารใฝ่ฝัน
แม้เวลาหมุนกลับได้ฉับพลัน
จะไม่มี "วันนั้น" ให้เปล่าเปลือง


"ขมาวีรชน"
(กรกฎาคม 2550)


หมายเหตุ
เผยแพร่ครั้งแรกใน "ขมาวีรชน"
คอลัมน์ "บังเอิญคิด", เวบไซต์ประชาไท
เมื่อวันที่ 24 กรกฎาคม 2550

"ใดจึง 'สิทธิ์-เสรี' ?"

ใดจึง "สิทธิ์-เสรี" ?
ใดคือที่ "มีเบื้องหลัง" ?
ใดจึงชนรวมพลัง ?
ใดคือ "ผู้ไม่หวังดี" ?

ใดจึง "สมานฉันท์" ?
ที่เงียบงันอยู่ตาปี?
ที่แซ่ซ้องสดุดี-
อธิปไตยกระบอกปืน?

ใดจึงเรียก "กฎหมู่" ?
ผู้ร้องกู่ - ผู้แข็งขืน?
ผู้สิ้นทนจะอดกลืน-
ก้มหน้าฝืนเป็นฟันเฟือง?


ใดคือ "กติกา" ?
ที่ยาตราเข้าครองเมือง?
ปืนไฟประลัยเมลือง?
ฤาอำนาจอุบาทว์ใด?

ใดหนอ "ความมั่นคง" ?
ที่ลุ่มหลงจนขึ้นใจ?
ใดเล่า "ประชาธิปไตย" ?
แสงทองใดที่ปลายทาง?


"ใดจึง 'สิทธิ์-เสรี' ?"
(มิถุนายน 2550)



หมายเหตุ
เผยแพร่ครั้งแรกใน "ใดจึง 'สิทธิ์-เสรี' ?"
คอลัมน์ "บังเอิญคิด", เวบไซต์ประชาไท
เมื่อวันที่ 18 มิถุนายน 2550

"วอนรักกล่อมโลกสิ้นโศกเถิด…"

ขอรักจงงดงาม
ขอความทรมานจงสิ้นสุด
ทำร้ายกันอีกเท่าไรหรือมนุษย์
ท้ายที่สุดไม่เหลือแม้ลมหายใจ

ด้วยหวัง – ยังหวัง
รักจะฝ่ากำแพงชังแห่งโลกร้าย
ทลายหมอกมายาเบิกฟ้าพราย
ให้ดวงใจต่อดวงใจได้พานพบ

เปลวระเบิด - ควันปืนให้กลืนหาย
คลั่ง - แค้น - ทุรนรายได้สงบ
รังเกียจเดียดฉันท์ - กรุ่นควันรบ
ให้ได้พบ - ได้พัก ณ รักนั้น


วอนรักกล่อมโลกสิ้นโศกเถิด…
ทลายลงเสียเถิดกำแพงกั้น
นิ่งเสียเถิดกี่ร่ำไห้มานานครัน
เถิดรัก เถิดพลัน! …หวังวอน



"วอนรักกล่อมโลกสิ้นโศกเถิด…"
(กรกฎาคม 2546)